സമയം അതിരാവിലെ പുലര്‍ച്ചയാറാകുന്നതേയുള്ളു
ട്രെയിന്‍ അതുവഴി കിതച്ചു വന്നു
ഒരു വാതരോഗിയുടെ ഞരക്കത്തോടെ പുളഞ്ഞു നിന്നു
വിജനമായ ഒരു സ്റ്റേഷന്‍
ജാലകത്തിലൂടെ വിഫലമായ ഒരു പ്രദര്‍ശത്തിന്റെ
യവനിക ഉയരുന്നതുപോലെ പ്ളാറ്റ്ഫോമിന്റെ ദ്രുശ്യം
പ്രഭാതകര്‍മമങ്ങള്‍ക്കായി യാത്രികര്‍ ഉണര്‍‍ന്നിരുന്നില്ല
അവര്‍ സുഷപ്തിയിലായിരുന്നു
നഷ്ടസൌഭാഗ്യങ്ങ്ള്‍ക്ക്‌ വിട കൊടുക്കാനെന്നോണെം
പച്ചകൊടി താഴ്ത്തി മുഖം താഴ്ത്തി
പരദര്‍ശനങള്‍ ക്കതിതമായി
ഒരു പെണ്‍കുട്ടി പ്ളാറ്റ്ഫോമില്‍ നിന്നു
അവള്‍ കടമകള്‍ നിറവേറ്റുകയാണു
ഒരു ദിവസത്തിന്റെ ഉപജീവനം
കാരണം ജീവിതം അവ്‍ക്കൊരു വാഗ്ദാനമല്ല
*****
1 comment:
സ്വാഗതം.
http://ashwameedham.blogspot.com/2006/07/blog-post_28.htmlലുള്ള സെറ്റിങ്ങ്സ് ചെയ്താല്‍ നന്നായിരുന്നു
Post a Comment